του Παντελή Χορν
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΑΝΤΩΝΗΣ: Κώστας Τσουμάνης
ΦΡΟΣΩ: Αναστασία Λαυκιώτη
ΤΟΥΛΑ: Ιωάννα Λούκου
ΚΥΡΑ-ΚΑΤΙΝΑ: Βιβή Μπιντάκου
ΕΥΑ: Γεωργία Σκούπα
ΓΙΑΓΚΟΣ: Αλέξανδρος Ριζόγιαννης
Ο ΘΕΙΟΣ: Μάκης Λάσκας
ΓΙΑΒΡΟΥΣΗΣ: Γιάννης Κατσάμπας
ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ: Μάκης Κίννας
Ο ΚΑΠΕΛΑΣ: Σταμάτης Τσίρτσης
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Χρήστος Τσίρτσης
Σκηνογραφία : Βούλα Παρασκευά
Κοστούμια: Δημήτρης Ανδριανός, Μάνια Χρυσομαλλίδου
Μουσική επιμέλεια: Χρίστος Καλαράς
Φωτισμοί: Μάκης Κίννας
Ηλεκτρολόγος: Κίμωνας Μέξιας
Αφίσα – Πρόγραμμα: Γεωργία Σκούπα
Κατασκευή σκηνικού: Βασίλης Κεφερλής , Γιώργος Κριεμπάρδης, Γιώργος Καλαράς
Ζωγραφική εκτέλεση σκηνικού:, Σπυριδούλα Τσουμάνη, Μαντώ Γιόκαρη
Φωτογραφία: Νίκος Δασκαλόπουλος
Διδασκαλία κιθάρας – Ενορχήστρωση: Νίκος Σουκαράς
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Δαλμάτσου
Ευχαριστούμε θερμά τους χορηγούς και τα μέλη της ΘΣΧ
Το έργο διαδραματίζεται σε μια πλακιώτικη αυλή, “στην Αθήνα, στον καιρό μας”, κατά το πρόγραμμα της πρώτης παράστασης: είναι η εποχή που ακολούθησε τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, είναι μια εποχή που γνώρισε τις μεγάλες κοινωνικές ανακατατάξεις και τις διαφοροποιήσεις των αξιών που έπονται, συνήθως, των μεγάλων συρράξεων. Κανείς ακόμη δεν γνωρίζει ότι επίκειται η Μικρασιατική καταστροφή. Κεντρικό θέμα του έργου είναι ο ηθικός ξεπεσμός του ατόμου, ως απόρροια αναπόφευκτη των κοινωνικών και οικονομικών περιστάσεων. Με τρυφερότητα, με απελπισία θα έλεγα, αλλά και με πικρό χιούμορ, ο συγγραφέας αφηγείται την ιστορία μιας φτωχής κοπέλας,της Τούλας, που αφού δοκίμασε την πίκρα της ερωτικής προδοσίας, στη συνέχεια, κάτω από την πίεση της οικονομικής ανάγκης, οδηγείται στον πουλημένο έρωτα: κοντά της, ο πατέρας της, παλιότερα έμπορος, σήμερα οικονομικά ξεπεσμένος βιοπαλαιστής, στην προσπάθεια να σώσει την κόρη του γίνεται καταχραστής. Η ηθική εξαθλίωση των ηρώων φαίνεται συνέπεια αναγκαία της οικονομικής εξαθλίωσης. Αξίες όπως η τιμή για την Τούλα, η τιμιότητα για τον πατέρα της, τον κυρ-Αντώνη, καταρρέουν: η Τούλα οδηγείται στην πορνεία, ο κυρ-Αντώνης γίνεται κλέφτης. Κι ο κόσμος στο ΦΙΝΤΑΝΑΚΙ είναι ένας κόσμος που παρακολουθεί αμέτοχος τις αξίες να γκρεμίζονται ή να γίνονται αντικείμενο καπηλείας, είναι ο κόσμος που ακολούθησε την πρώτη μεγάλη σύρραξη. Τα πρόσωπα δεν έχουν δυνάμεις αντίστασης: υποτάσσονται στις καταστάσεις ή πάλι αντιδρούν με συμπεριφορά που επιτείνει το αδιέξοδό τους. Έτσι η κοινωνική αναγκαιότητα παίρνει γι‘ αυτούς τη μορφή της μοίρας. Η διαμόρφωσή τους φαίνεται αναπόφευκτη μέσα στις συγκεκριμένες χωροχρονικές συνθήκες όπου έχουν τοποθετηθεί από το συγγραφέα τους.